Συμβουλευτική Γονεϊκού Ρόλου
Η Συμβουλευτική Γονεϊκού Ρόλου είναι μια ψυχοεκπαιδευτική διαδικασία, και διαρκεί συνήθως σύντομο χρονικό διάστημα 1-24 μήνες, με επίκεντρο αποκλειστικά τη σχέση γονέα-παιδιού.
Η Συμβουλευτική Γονεϊκού Ρόλου ενδείκνυται τόσο για γονείς όσο και για όσους επιθυμούν να γίνουν γονείς και να προετοιμαστούν ψυχικά για τον νέο αυτό ρόλο (π.χ. κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης).
Κατά τις συνεδρίες συμβουλευτικής και διαπραγματευόμενοι τον γονεϊκό μας ρόλο είναι πιθανό να αναδυθούν βαθύτερα ζητήματα και να οδηγηθούμε σε οργανωμένη ψυχοθεραπεία προκειμένου να υποστηριχθούμε κατάλληλα και να εξελίξουμε τον εαυτό μας συνολικά. Στις περιπτώσεις αυτές, διασφαλίζουμε την ψυχική μας ισορροπία και αυτοπεποίθηση τόσο στον ρόλο μας ως γονείς αλλά και σε άλλους σημαντικούς ρόλους στη ζωή μας που διαπλέκονται (ρόλος του εργαζόμενου, του συντρόφου, του φροντιστή κ.α.).
Είναι πιθανό κάποιες συναντήσεις συμβουλευτικής να γίνουν με από κοινού παρουσία γονέα και παιδιού προκειμένου να παρατηρηθεί, αναλυθεί ή/και επιδιορθωθεί σταδιακά η σχέση τους.
Θέματα Επεξεργασίας στη Συμβουλευτική Γονεϊκού Ρόλου
Διαχείριση συναισθηματικής κόπωσης γονέα |
Ο γονέας μπορεί πολλές φορές να νιώθει κουρασμένος και ανασφαλής ως προς τη σχέση του με το παιδί και την ικανότητά του να είναι ουσιαστικά παρών στη ζωή του πρακτικά και συναισθηματικά. Οι ρυθμοί της καθημερινότητας, η πολλαπλότητα των ρόλων που καλείται να υπηρετήσει και αναπάντεχα ζητήματα που μπορεί να προκύπτουν, όλα λειτουργούν επιβαρυντικά και μπορεί να προκαλέσουν ψυχική κόπωση. Η συμβουλευτική διαδικασία μπορεί να ενθαρρύνει τον γονέα, να αναδείξει τις ικανότητές του, και να τον κατευθύνει διεξοδικά σε ζητήματα που αφορούν τη σχέση του με το παιδί και τη φροντίδα του.
Ρεαλιστικές προσδοκίες και αποφυγή σύγκρισης |
Η αναγνώριση των δεξιοτήτων και των αρετών του χαρακτήρα του παιδιού, η ενθάρρυνση και η παρηγορητική συμπεριφορά σε πιθανές αποτυχίες του από τον γονέα, χτίζουν τις πρώτες αντιλήψεις του παιδιού για τον εαυτό του. Με άλλα λόγια ο γονέας λειτουργεί ως καθρέφτης και ως πρότυπο για το παιδί, και καλείται να φροντίζει ο ίδιος τον εαυτό του αλλά και να ανταποκρίνεται στη σχέση του με το παιδί με ρεαλιστικές προσδοκίες, αποφεύγοντας τη σύγκριση του παιδιού με άλλα παιδιά της οικογένειας ή του περίγυρου.
Κάθε παιδί έχει το δικό του προσωπικό δυναμικό και τον δικό του ρυθμό και μέγιστο βαθμό εξέλιξης.
Αποδοχή και διαχείριση της ξεχωριστότητας / ιδιαιτερότητας του παιδιού |
Πολλοί γονείς αρνούνται την παραδοχή της ιδιαιτερότητας των παιδιών τους όταν αφορά κάποια πιθανή μαθησιακή ή αναπτυξιακή δυσκολία, ζητήματα κοινωνικοποίησης, ή άλλο ζήτημα υγείας. Οι γονείς καλούνται να διαχειριστούν τη θλίψη, την αγωνία, το φόβο, ή τη ντροπή για όσα τα παιδιά τους δεν επιτυγχάνουν σύμφωνα με τις δικές τους προσδοκίες ή του ευρύτερου περιβάλλοντος (οικογένεια, σχολείο, φίλοι). Παρόλα αυτά, χωρίς την ενημέρωση και επικοινωνία με εξειδικευμένους επιστήμονες το πρόβλημα διαιωνίζεται δυσχεραίνοντας την καθημερινότητα και συνολική υγεία του παιδιού.
Σε άλλες περιπτώσεις, οι γονείς αδυνατούν να ανταποκριθούν κατάλληλα σε συναισθηματικές αντιδράσεις ή επιθυμίες και τρόπους έκφρασης του παιδιού αρνούμενοι να αναγνωρίσουν ότι πρόκειται για έναν ξεχωριστό από εκείνους άνθρωπο με διαφορετικό τρόπο σκέψης και αντίληψης του εαυτού. Ο τρόπος ανταπόκρισής μας διαφοροποιείται ανάλογα με την ηλικία του παιδιού, το οποίο σταδιακά αυτονομείται.
Ενθάρρυνση της περιέργειας και της ανακάλυψης |
Είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των παιδιών να ρωτούν για να μάθουν, να ανακαλύψουν τον κόσμο και τη θέση τους μέσα σε αυτόν. Επίσης, είναι πιθανό να επαναλαμβάνουν ερωτήματα τα οποία τους έχουν ήδη απαντηθεί, γεγονός που μπορεί να δημιουργεί στους γονείς άγχος και εκνευρισμό. Είναι σημαντικό οι απαντήσεις που δίνουμε στα παιδιά να είναι πλήρεις και να εκφέρονται αργά και σταθερά, και κατ' επανάληψη εάν χρειαστεί. Η επανάληψη έχει παιδαγωγικό χαρακτήρα, και οι ερωτήσεις τους θα πρέπει να είναι ευπρόσδεκτες ακόμη κι αν μοιάζουν μη λογικές. Η περιέργεια, η γοητεία της ανακάλυψης και της μάθησης και η προσπάθεια είναι σημαντικό να ενθαρρύνονται από μικρή ηλικία.
Παιδί & εκπαιδευτικές δραστηριότητες |
Οι εκπαιδευτικές δραστηριότητες πέρα της σχολικής εκπαίδευσης, όπως η άθληση, η ενασχόληση με τις τέχνες κ.α., συμβάλλουν στην πνευματική και ψυχική ανάπτυξη του παιδιού. Είναι σημαντικό να παρέχονται τέτοιου είδους ερεθίσματα στα παιδιά ώστε να έχουν τη δυνατότητα να ανακαλύψουν τρόπους έκφρασης. Τα παιδιά είναι σημαντικό να αντιμετωπίζονται με αγάπη και να επιβραβεύονται για τις δεξιότητες και τις επιτυχίες τους.
Ανακάλυψη γονεϊκού ρόλου |
Κάποιες φορές κατά την επαφή με το παιδί ή σκεπτόμενος για ζητήματα που το αφορούν, ο γονέας μπορεί να αναπαράγει τρόπους δράσης και διαπαιδαγώγησης που ομοιάζουν με των γονιών του, και τους οποίους βιώνει ως ξένους προς τον ίδιο. Ο γονέας από κοινού με τον σύμβουλο μπορεί να τα επεξεργαστεί τέτοιου είδους στοιχεία και να αναδιαμορφώσει το προσωπικό του γονεϊκό στυλ.
Συνεργασία ζεύγους & κοινοί γονεϊκοί στόχοι |
Κατά την επαφή μας με το παιδί είναι σημαντικό να ανταποκρινόμαστε με μία κοινή γραμμή, αποφεύγοντας τα διπλά μηνύματα. Απαντώντας διαφοροποιημένα στο αίτημα του παιδιού μπορεί να του δημιουργούμε σύγχυση και αίσθημα αστάθειας. Είναι σημαντικό για τους γονείς να συζητούν, να διαπραγματεύονται και να συναποφασίζουν σχετικά με ζητήματα που αφορούν τη φροντίδα του παιδιού.
Η Συμβουλευτική Γονεϊκού Ρόλου μπορεί να συμβάλλει στον συντονισμό και το γεφύρωμα των διαφορών που παρουσιάζονται σε ένα ζευγάρι λόγω διαφορετικής νοοτροπίας ή κατά την διάρκεια και μετά το διαζύγιο με θετική επίδραση στη σχέση τους με το παιδί και την εξέλιξή του.